Γυμνή

Ρούχα κανόνες 

παπούτσια γυναικείες ορμόνες 

γιλέκα σάπια τιμωρίες 

ζαρτιέρες και σατέν βρακιά μαλακίες

Γυμνό μόνο το κρινάκι 

γυμνή κι η θάλασσα γλυκειά μου αγάπη

γυμνό το φως που με τυφλώνει 

γυμνή στο σπίτι όταν νομίζεις πως είσαι μόνη 

Ρούχα βιτρίνες 

ρούχα κηφήνες

βροχή και κρύο 

 ντυμένη κάτι απ' τα δύο

Φορώντας κάτι 

ντυμένοι ως κάτι

ανθρωποι από ζάχαρη 

χωρίς αγάπη

PAST PERFECT

Don’t Hesitate about the past

Liberate your secret lust

Always run but not too fast

You might be lost it in the dust

Lure me now into your trap

Throw me away then like a crap

Carried away by your momentum

I am attracted to your magnetic spectrum

Separate the truth from error

Do i look familiar to your terror?

Cast a glance into the mirror

If i am the monster you are the horror

Lure me now into your trap

Let’s pretend I have the map

Lost in your jungle what you expect

I gave you the sky but you wanted the nova prospect

If this is like a job make sure it s a snap

Or else let’s close a deal and make a swap

Carried away by my momentum

Now you are attracted to my magnetic spectrum

Άπιαστη σαν όλα τα ωραία!!!

A word and a number

Progressive number 

evolutional process

calmness

"blindness in a world of colours"

blindness in a world of dreams 

With other words 

Iterative flashy lives and iterative helpless wins.

To φθινόπωρο

Το φθινόπωρο είναι μια από τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Κάθε εποχή έχει τρεις μήνες. Έτσι και το φθινόπωρο έχει τον Σεπτέμβρη, τον Οκτώβρη και τον Νοέμβρη. 

Ξημέρωσε και η νύχτα που έφυγε ήταν μια καταιγίδα. Την ξύπνησε ο απαλός ήχος ενός κοκκινολαίμη. Το έδαφος μύριζε μουσκεμένο χορτάρι. Η κοπέλα ντύθηκε και με μεγάλη χαρά έτρεξε να απολαύσει το πρωινό της. Ύστερα ανέβηκε στον κήπο όπου έτρεξε στην μικρή πορτοκαλιά που είχε φυτέψει. Είχε βγάλει μικρούς που μόλις φαίνοταν καρπούς. Σε λίγο χρόνο θα έτρωγε ζουμερά πορτοκάλια.Μετά πήγε σε μια φουντουκιά που όλα τα φύλλα ξεραμένα είχαν πέσει στο βρεγμένο χώμα. Είχαν βγει πολλά χρυσάνθεμα όπου μοσχοβολούσαν τα πάντα. Τα κυκλάμινα σε ένα μικρό γλαστράκι έδειχναν σαν τα είχαν φέρει από τον παράδεισο. Στα οκτωβρίνια λαμποκοπούσαι το κίτρινο-χρυσαφί τους χρώμα. 

Πολλά αγριολλούλουδα είχαν φυτρώσει εδώ κι εκεί και το χορταράκι που μόλις είχε βγει μοσκομύριζε. Ο Ήλιος μόλις που είχε βγει και οι ακτίνες του διασκορπίζονταν παντού. Της άρεσε πάντα μετά από την βροχή να κουνά τον κορμό των δέντρων και να πέφτουν σαν από βροχή όλες οι σταγόνες τις δροσιάς πάνω της. Τα ξανθά της μαλλιά ανέμιζαν στο δροσερό αεράκι.

Η πάλι τσαλαβουτούσε στις λακούβες και λερωνόταν. Τώρα πια τα φύλλα κάθε δέντρου είχαν ξεραθεί. Τα χελιδόνια σαν να την αποχαιρετούν φεύγουν απ' το συνηθισμένο τους στέκι το κάθε καλώδιο που βρουν της ΔΕΗ. Η πρασινάδα είχε σκαλώσει στον ασβεστωμένο μαντρότοιχο του σπιτιού. Τα φύλλα της έμοιαζαν ολόχρυσα καθώς το κιτρινωπό τους χρώμα άστραφτε. Μικρά ζευγαράκια εδώ κι εκεί.Ο κοκκινολαίμης βρήκε σύντροφο για το χειμώνα και τώρα προσπαθεί να χτίσει τη φωλιά του. Σκεφτόταν πως τώρα πια δεν θα άκουγε κάθε βράδυ το τζιτζίρισμα των τζιτζικιών. Η μητέρα βγήκε στον κήπο και μπήκε από το πορτέλι και της είπε: Έλα σήκω μας περιμένει πολύ δουλειά πρέπει να δέσουμε δέματα το σανό έλα βοήθησέ με. Αμίλητη σηκώθηκε και άρχισε να κάνει σκεφτική δέματα. Κοίταξε τον ουρανό και είδε τον ήλιο να της χαμογελά. Κούνησε απορημένη το κεφάλι, τσιμπήθηκε, μα όταν ξανακοίταξε ο ήλιος καθόταν στην ίδια μεριά αμίλητος και σοβαρός.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ- OIKOKΥΡΙΚΑ

 

-ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΠΡΩΤΟΙ; 

-ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ.

τη Τρίτη ξοφλάς

Ούτε Δευτέρα, ούτε Κυριακή. Τρίτη αναίσχυντη και δολοφονική. Η πρώτη αντίδραση στην συνειδητοποίηση πως ήταν η Τρίτη και φαρμακερή έκανε πέτρα τα πόδια και τον ιδρώτα να διεκδικεί εύσημα από την λέξη κρύος. Και να χραπ κάτω το κινητό -όχι ακόμα από θυμό αλλά από λιγοθυμία. Συγκλονισμό. Γιατί αυτό έφταιγε που έφερε τα νέα. Και να χραπ κάτω εσύ. Είχες να φας κατι μέρες γιατί ήθελες να του κάνεις έκπληξη το νέο αδυνατισμένο σου εαυτό.

Ούτε Δευτέρα, ούτε Κυριακή. Μια Τρίτη πεισματάρα και υπερμετρα εγωιστική. "Αντάλλαγμα μέρα παρά μέρα στην αγάπη σου ζητάς όσο κι αν λες πως μαγαπάς. Το μόνο όμως που σε ακούω να φωνάζεις τόσο καιρό είναι πως μόνο το να αγαπιέσαι σε νοιάζει".

Τηλεφωνείς στη κολλητή σου την Πυθία που έχει όλους τους χρησμούς, αλλά που πρέπει να τις τα πεις με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες πρώτα - πες το αλλιώς και η δικαιολογία της κουτσομπόλας που στο τέλος σαν καλή φίλη θα σου πει αυτό που θες να ακούσεις και μετά θα ατο κλείσει ευγενικά γιατί πρέπει να σηκωθεί νωρίς το πρωί να πάει κομμωτήριο. 

Μόνη αντιμέτωπη με τον τρόμο. Τον τρόμο και την Πέγκυ Ζήνα που τα πήρε κι αυτή και τραγουδά  "Πάψε φταις που κρατουσες τις πληγές μου ανοιχτές, φταις που με άφηνες και γύριζα στο χθες φταις και σταλήθεια δεν μαγαπησες ποτές" . Μόνη στην μοναδική αγάπη. Μόνη και στο ξεριζωμό της. Την έχρισες σπάνια. Κανείς δεν αγάπησε περισσότερο από σένα. Γιατί κανείς δεν είναι πιο εγωιστής από εσένα.Οι φίλοι στις δύσκολες ώρες λυτρώνονται από το χαμό σου. Ειστε επιτέλους ξανά ίσοι.

Ιση κι αντιμέτωπη με την υπερκατανάλωση. Οτιδήποτε καταβροχθίζεται με λαιμαργία -εκτός της ασπιρίνης που σου φαίνεται στυφή- μπαίνουν μαζί με τα συναισθήματα στο μπλέντερ της ψυχής σου.

Κι αρχίζεις να κλαις ...αφού χόρτασες από όλα εκτός από αγάπη.

Plan A: Χύνεις αρκετούς τόνους δάκρυα μέχρι που σε πιάνει πονοκέφαλος και χασμουρητό.
Plan B (1η περίπτωση):  Σκέφτεσαι τι όμορφα που θα ήταν να γίνεις αυτόχειρας πάνω σε ένα κλισεδιάρικο ερωτικό γράμμα αλλά μέχρι να φτάσεις στο καρέ της κηδειας σου το αναβάλεις γιατί δεν έχεις περίστροφο

Plan B (2η περίπτωση): Αφήνεις απλά να διαρεύσει ότι θελεις να βάλεις τέλος στη ζωή σου στη Πυθία που θα σου αλλάξει γνώμη με μια βόλτα στο κομμωτήριο.
Plan C: Αποφασίζεις να το παίξεις ανετίλα -υπεράνω  πιο σωστά- στέλνοντάς κλισεδιάρικο εμ εμ ες του τύπου "σέβομαι την απόφασή σου αλλά πιο πολύ θα χαρώ να μάθω ότι τελικά κατάλαβες ότι δεν πιάνουν μια οι άλλες μπροστά μου μαλακα" το τελευταίο δεν το στέλνεις παρά το αποθηκεύεις στα πρόχειρα για τη στιγμή που η ψυχολόγος σου σε έχει προειδοποιήσει πως  πλησιάζει. Τελικά μέχρι το πρωί που έχει γίνει το κεφάλι κουρκούτι από τα ξύδια, τις αυτοκτονικές πρόβες και τα σβήσε γράψε, και ξέρεις πια πως δεν έχεις μέλλον χωρίς αυτόν, απλά ντύνεσαι βρώμικη και απελπισμένη και πας στη δουλειά. Εκείνη τη μέρα το έχεις πια χάσει. Την Τετάρτη δηλαδή. Που ενώ λες πως δεν έχεις μέλλον πια ντύνεσαι και πας να το συναντήσεις σε ένα γραφείο.

Αυτά που ακολουθούν είναι μέρες δίχως μέλλον. Ενα συνεχές παρόν. Που ίσως το γράψεις σε βιβλίο και γίνει μπεστ σέλερ στο μέλλον. Που ίσως θα το λες στα εγγόνια σου ακόμα αναψοκοκκινησμένη.  Που το ξέχασες και δεν το θυμάσαι. Ολες οι μοναδικές αγάπες μας  περιμένουν την κυρά Ελπίδα να πεθάνει και σαν τα πρεζάκια θα σκότωναν ακόμα και τη μάνα τους για μια δόση . Πρέζα τα σαγαπώ των ανθρώπων.

Αν ήταν κάπως αλλιώς γιατί είσαι ακόμα εδώ; Τρίτη σήμερα. Για καλό και για κακό πέτα το κινητό. Είναι καρκίνος κι αυτό.

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

ΤΑΜΠΟΥ

ΚΑΙ ΟΙ ΧΟΝΤΡΕΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΡΔΙΑ 

ΑΝΕΥ

Η ερώτηση ειναι ρητορική. 

Και καλά...

Μάθαμε να ανασαίνουμε σε μία πνιγηρή ατμόσφαιρα, μάθαμε να περπατάμε με πόδια κομμένα, μάθαμε να πετάμε με φτερά σπασμένα και πάνω από όλα μάθαμε να ζούμε μέσα στην καυτή λάβα μιας πραγματικότητας που καίει ως το κόκκαλο την ελπίδα.

Δεν θα σε δω σαν μεμονωμένη προσωπικότητα, θα σε δω σαν ένα κομμάτι από το παζλ μιας παθογένειας που υπάρχει στον κόσμο μας, αυτή που θέλει τους ανθρώπους συναισθηματικά ανάπηρους, ανίκανους να δώσουν και να πάρουν αγάπη, παραδομένους σε ένα ξέσκισμα της στιγμής, σε μία βίαιη νίκη της σάρκας πάνω σε κάθε ανθρώπινο συναίσθημα.
Δεν ήσουν κάτι άλλο, δεν είχες να πεις κάτι άλλο. Ήσουν κι εσύ άλλη μια πινελιά στην τοιχογραφία των οργίων, με τους σηκωμένους φαλούς και τις άσχημες γυναίκες με τα ανοικτά πόδια. Ασχήμια της ψυχής εκείνης που δε μπορεί να στάξει ούτε μια σταγόνα αλήθειας, ούτε μια σταγόνα αγάπης.
Κυνικοί κι αγέρωχοι στέκεστε με τα χέρια στη μέση και γελάτε απέναντι σ’ οτιδήποτε προστάζει η καρδιά, γελάτε περιπαικτικά, κοροϊδεύετε τους αφελείς που θέλουν να αγαπούν και να αγαπιούνται. Αυτό σας δίνει ένα αίσθημα υπεροχής. Τι ανάγκη έχετε άλλωστε; Όλοι γύρω σας αναλώσιμοι και έτοιμοι προς χρήση. Δικοί σας οι όροι, δικό σας και το παιχνίδι…
Κι έτσι οδηγούμαστε σε μια κοινωνία αναίσθητων, όπου εκείνος που θα περάσει καλύτερα είναι αυτός που δεν έχει κανένα συναισθηματισμό, που ενεργεί μόνο προς όφελός του, που χαϊδεύει μόνο το εγώ του και όσους μπορούν να του φανούνε χρήσιμοι.
Συνεχίστε την εκπληκτική σας δουλειά! Έτσι κι αλλιώς οι μαλάκες είναι ανεξάντλητοι, πάντα κάποιος θα βρεθεί στο δρόμο σας.

ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΙΑ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΗΣ ΝΤΟΥΛΑΠΑΣ

ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΖΑ ΠΟΤΕ. ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΙ.

Kala den yparxei reeeeee! Posa xronia me piges piso!!!!!!!!!!!!!!!
Ergastiri '96, makari na evriska ki ego ta palia mou grapta, kapou xathikane stis kathariotites. Re GAMOTO den allaxame, toulaxiston emeis oi dyo den allaksame. Idia trela, idia kolimata, hehe

A boy

A boy that makes my heart pound when he walks into the room
And runs to kiss me as soon as he sees that I am there
Because he truly missed me

A boy that finds my weirdness attractive
Because he is just as weird
As we play video games and cuddle on the living room floor

A boy that eats ice cream in his underwear
Right before we're supposed to go to sleep
Wanting me to stay up and watch his favorite movie

To crawl into bed
With attempted and failed tickles
Giggling until we fall asleep

To wake up at 3:00 a.m.
Twisted embraces caught in pale sheets
With an arm around my waist

To wake again around 6:00 a.m.
Breath on my neck
Because the sheets have fallen off and I'm the only thing keeping him warm

To sleep in
Because the boy next to me doesn't want to get up
Because he doesn't want to let go

A boy that makes the world seem absolutely amazing
Just because he is in it

I want a boy that can't stop smiling
Because of me

Το βουνό μίλησε....Έφτιαξε τσάι και υπέργαψε την κουμπαριά μας!!

ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ...

Που σαι ρε φιλενάδα;

Προσπαθώ να διασχίσω μία πηχτή θάλασσα, σαν το super mario πηδάω πάνω σε εμπόδια, σφίγγες με τσιμπάνε, περνάω πίστες, πάω όμως πάντα ευθεία, ποτέ προς τα πάνω. Οι ουρανοί δεν είναι για losers χαζορομαντικούς συναισθηματικούς τύπους, είναι για robocops, ανθρώπους φτιαγμένους από ατσάλι, κάτι σαν τη dolce vita ένα πράγμα. Για να "περάσεις καλά" πρέπει να σε έχει πετάξει η μάνα σου στη σταρχιδίνη από τα γενοφάσκια σου, όπως πέταξαν τον Οβελίξ στο μαγικό φίλτρο.
Δε βαριέσαι, θα ζήσουμε κι εμείς, θα πούμε μια μέρα ότι κάτι κάναμε, κάτι λίγο περισσότερο από τον μέσο αστό που κοιμάται από τις 11 γιατί το πρωί ξυπνά στις 6 ή στις 7 και η μαγεία της νύχτας παραμένει άγνωστο κεφάλαιο για αυτόν. Κάτι λίγο περισσότερο από εκείνον που νομίζει πως η γειτονιά του είναι ο κόσμος όλος. Κάτι λίγο περισσότερο από εκείνον που στο άκουσμα της Κάρμεν φωνάζει "το Άζαξ Ούλτρα" και του Κάρμινα Μπουράνα "ο ύμνος του ΠΑΣΟΚ".
Όχι ότι πέσαμε στη βαριά κουλτούρα ή ξημεροβραδιαστήκαμε με τα βιβλία αγκαλιά, αλλά μια μικρή λαχτάρα για ανατροπή, μάθηση, αμφισβήτηση, διερεύνηση, εσωτερικό ψάξιμο την κουβαλάμε στα κύτταρά μας και σιχτιρίζουμε την ώρα και τη στιγμή που το DNA μας όρισε να τριβελίζουμε το μυαλό μας και να σκάμε για το κάθετι. Γιατί αλλιώς θα είχαμε αποφύγει πλείστες όσες συναισθηματικές αναταράξεις από ανοδικά και καθοδικά ρεύματα του νου, που σε κάνουν ώρες ώρες να βλέπεις κοντά εκείνη τη λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ της λογικής και της παράνοιας.
Αν καταφέρουμε και διασώσουμε το λογικό μας και δεν χάσουμε τα βερύκοκα να παραμιλάμε στους δρόμους, τότε πιθανόν και μια μέρα να πούμε πως άξιζε όλη αυτή η ανεμοθύελλα.

Axx βρε Τζούλια!

ΤΙΚ ΤΑΚ

   Νικάω τις στιγμές 

στη σκιά της ατέρμονης αυθάδειας 

ενός ανύπαρκτου χρόνου.

 

Θα πρέπει μάλλον να αλλάξω μπαταρία στο ρολόι μου

Early Springtime

early spring will make me full of colors, forgotten till now. I have to be strong enough, kind enough, calm enough to keep this feeling, keep you in my life. You are my little star, keep shining :*

ΣΙΛΙΚΟΝ ΒΑΛΕΙ

Με τέτοια πρότυπα η "διεθνής" καριέρα είναι μονόδρομος...

Αυτή την εβδομάδα και για λίγες μόνο παραστάσεις στη γειτονιά μας ....ο γαμιας!!!

Τώρα που μιλάμε γι’ αυτόν,  είναι χωμένος σε ένα γραφειάκι και  χαλβαδιάζει κυλότες  στο facebook. Θα γυρίσει όμως νωρίς σπίτι γιατί το κοριτσάκι του -η αρραβωνιάρα ντε- έχει ακολουθήσει πιστά τη παραδοσιακή συνταγή και τα αυγά μάτια  δεν τρώγονται κρύα. Ναι ναι θα γυρίσει. Εχει και δουλειές να κάνει.  Πρέπει να γαμήσει όλη τη γειτονιά. Και δεν είναι άντρας που μένει στα λόγια. Ρωτήστε το πεύκο στον ακάλυπτο να σας πει. Και να ταν το μόνο. Όλα τα έχει γαμήσει ο γαμιάς. Σιντί, απλώστρες, λεκάνες, συρταριέρες, σκάλες, σκούπες (χαχα νομίζω πως οι  τελευταίες στα όνειρά του τον πληρώνουν με το ίδιο νόμισμα κάθε βράδυ και του αρέσει). Μετά από τόσο γαμήσι φυσικά θα ρίξει έναν μεσημεριανό υπνάκο όπως κάνουν όλα τα πτώματα κι έπειτα θα ξυπνήσει και θα ξαναμπεί στο facebook για να κανονίσει να πάει για freddo με μαύρο καλαμάκι και να δει κι άλλες κυλότες . Α και  βιντεοκλάμπ.  Γιατί ο γαμιάς της γειτονιάς είναι και φανατικός σινεφίλ . Ράμπο, Terminator, καταλαβαίνεις. Και γαμάει και δέρνει. Αλλά μάλλον δεν χώραγε όλο.  Εγώ πάντως τώρα που τον σκέφτομαι φτιάχτηκα τόσο που θα φάω τους κεφτέδες μου από το τηγάνι και θα σερφάρω στο youtube μέχρι να σκάσει ο ORIGINAL καβάλα στο linux και να ρθει η ώρα σου κατακαημένε γαμιά να προχωρήσεις στο επόμενο κεφάλαιο του κάμα σούτρα. Ως τότε η γειτονιά σε θερμοπαρακαλεί. Μη σταματάς. Κρατήσου μέχρι το επόμενο μάθημα αντρίλας σκληρό αγόρι. Niarrrr....

Είθε ο χρόνος...

Μια τροχαλία γυρίζει κι η ζωή προχωρά
εσύ ούτε να κοιτάξεις προλαβαίνεις
εικόνες, λόγια, νοήματα όλα φεύγουν κι έρχονται σαν αστραπή
μόνο σαν ξαποστάσεις μια σκέψη σου τρυπάει το μυαλό
αξίζει ο χρόνος να κυλά σαν χείμαρρος ασταμάτητος;

Διαβάτες πάνε κι έρχονται, σου δίνουν κάτι λίγο, τα παίρνουν όλα
όλα ή όσα μπορείς, ότι σου βρίσκεται την ώρα που πλησιάζουν
για να φύγουν μετά από λίγο και να μείνεις με την απορία ζωγραφισμένη
σ' ένα πρόσωπο που το χαράσσουν οι γραμμές της λύπης

Κι όμως τα μάτια σου θα λάμψουν ξανά, έστω για λίγο
τη στιγμή εκείνη που η ελπίδα γεννιέται μέσα από το τίποτα
μέσα από ένα φευγαλέο αχ, από μια ευχή, μια προσευχή
είθε ο χρόνος να φέρει τι δικαίωση
είθε το μαρτύριο κι ο πόνος να είναι για καλό

Σαν όταν ήσουνα παιδί που σου βαζαν οινόπνευμα στις πληγές
κι έλεγαν μην κλαις, θα σου περάσει
κι εσύ σώπαινες και σκούπιζες τα μάτια
κι άρχιζες πάλι να παίζεις και να γελάς

ΜΑΓΑΠΑΣ; ΣΑΓΑΠΩ;

Την προτελευταία φορά που σου άφησα να μου γαμήσεις το χριστό και την παναγία μαζί δεν το πήρα ζεστά. Λέω τέτοια καραγκιοζιλίκια τα κάνουν κάτι μαγκάκια που βάζουν ακόμα τη μάνα τους να τους πλένει τα σώβρακα και όχι ο άντρας ο δικός μου. Αλλά καλό αρχίδι ήσουνα και συ μαλάκα γιε της μάνας σου. Έβγαλε από τα σπλάχνα της αγάπη καρκίνο και σε έκανε αντρίλα αλλά το σκατωμένο σου σώβρακο δεν σε έμαθε να το πλένεις μαλάκα. Τα παντελόνια σου άστα. Τα κολάν μου είναι καλύτερα. Τα μόνα που ξέρεις να λες είναι τα παπαγαλία παραμυθάκια για να πέφτουν τέζα αυτές που δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους και αχχχ πόσο έχεις μπλεχτεί μέσα σε αυτά να βλεπες. Σε σένα μιλάω ρε. Μπάμια. Ναι σε σένα. Που με κατάφερες ντεκόρ για το σαλέ πάνω από το τζάκι και τώρα δεν θες να το θυμάσαι γιατί ποια γαμιέται καλύτερα από όλες μαλάκα; Από γαμήσι θα πας και γω από σκληρό πούτσο τέτοια πουτάνα που με κατάντησες. Ξυρίζεσαι πλένεσαι, ντύνεσαι, στολίζεσαι για να πας να δοθείς ούτε και συ ξέρεις που-γιατί. Ναι ξέρω. Σε καύλωσε ανεπανάληπτα. Σου γάμησε το μυαλουδάκι. Ένιωσες τόσο σκληρό αρσενικό βλέποντας πως έκανε και στο άξιον η τρυπούλα του μουνιού της όταν της άνοιξες τα πόδια. Ναι μωρό μου και τα ποδαράκια της πάνω στο πουτσοκέφαλό σου, αχ τι όμορφα καυλερά δαχτυλάκια να στον τρίβουν νωχελικά. Τούμπανο ο μαλάκας. Αντε ντύσου τώρα και σκαρφίσου κάτι έξυπνο να μου πεις. Την καλύτερη την άφησες σπίτι. Τα σ αγαπώ τα έχει στρώσει στο ράφι μαζί με τις συγνώμες. Ναι ξέρω σκέτη καύλα να ευτελίζεις τις λέξεις σ αγαπώ. Δεν είναι όλες Μάρθες αγάπη. Αν έχει καταφέρει να γαμηθεί ολόκληρο το σύμπαν λες η καλύτερη που άφησες σπίτι να μπόρεσε να αντισταθεί; Με το ίδιο νόμισμα δίνουμε στις λέξεις της ψυχής αυτό που της αξίζει. Πουλημένα όλα. Πουλημένες οι ψυχές μας μαλάκα... στα ψέματα και τις ευτυχισμένες μας παραισθήσεις. Με βλέπεις πως σε κοιτάζω ε;

Thelo Taxidi Makriaaaaa TORA!!!

Για τον κόσμο της ξανθιάς μιλάει;

Εκεί ανήκεις

Εκεί γνώρισες τον κόσμο, εκεί ανήκεις. Η ψυχή σου συνετέθη από τα χρώματα, τα αρώματα, τους ήχους, τις μνήμες, τις μορφές, τα λόγια, όλα εκείνα που όρισαν σχεδόν ό,τι είσαι σήμερα.

Έμαθες να κοιτάζεις τον κόσμο μέσα από το πρίσμα του φωτός που πλημμύρισε το μέσα σου εκείνος ο ήλιος, αλλά και της μελαγχολίας των δειλινών, της φουρτουνιασμένης θάλασσας και του γκρίζου ουρανού. Κάποτε ήταν για σένα το παραπέτασμα που σε χώριζε από ένα κόσμο μεγάλο που ήθελες να γνωρίσεις, σήμερα είναι το καταφύγιό σου, εκεί που θα προστρέξεις για να αναζητήσεις τα συνθετικά του είναι σου, τις ψηφίδες εκείνες που διαμόρφωσαν το ψηφιδωτό του χαρακτήρα σου, των επιθυμιών σου, των ονείρων σου.

Η επιστροφή στον τόπο που μας ανέθρεψε μπορεί να είναι λυτρωτική αλλά και επίπονη. Λυτρωτική γιατί είναι το καταφύγιο όπου θα βρούμε τους δικούς μας ανθρώπους, εκείνους τους αληθινούς κι αγαπημένους, θα βρούμε τις ισορροπίες μας και την ηρεμία μας μέσα σε ένα περιβάλλον οικείο και ζεστό. Επίπονη γιατί πάντα έρχεται στη μνήμη η μέρα της αναχώρησης, που ήταν ημέρα υπόσχεσης που όφειλες να εκπληρώσεις. Υπόσχεση για μια ζωή άξια να τη ζει κανείς, για μια ζωή που θα μοιάζει με το πέταγμα των γλάρων που παρατηρούσες στο λιμάνι, που κάνουν τα ταξίδια τους μα πάντα επιστρέφουν, που πετούν ελεύθεροι και ολόλευκοι.

ΛΕΤΣ ΡΟΚ

Ο Ταραντίνο φταίει για όλα. Είναι ρετροβίαιος και μαρέσει. Και το Ντεθ Προυφ το φαντάστηκα σαν ένα  αναρχοαυτόνομο σπασμένο νύχι που του χει ξεφτίσει το μανό. Σαν να χει ζωγραφίσει ο Γουόρχολ ένα φεγγάρι. Γαμώ. Ομως έκανα το λάθος να μην ακούσω το θυμόσοφο αγκλομαθή λαό  όταν έλεγε "ντοντ μιξ γοορκ γουιθ πλεζουρ" κι ιδού τα αποτελέσματα. Τώρα κάθεται σαν το φαντασματάκι σε μια γωνία της αχανούς μπλογκόσφαιρας και προσφέρεται στους απανταχού νοσταλγούς του και τους φαν του Θηβαίου που θα βλέπει γάτες και θα αλλάζει δρόμο. Θυμάσαι που χάθηκε το τσιμπηδάκι και βρέθηκε η ασημένια κορδέλα; Που μου είπες χθες πως όποτε γίνεται κάτι εμφανίζομαι σαν να με στέλνει ο θεός; Ναι σε σένα μιλάω. Και σε σένα μιλάω. Το ναυγάγιο του Τιτανικού έγινε για να μάθεις πως όσες φορές κι αν ακούσεις τη λέξη σαγαπω από μια γυναίκα δεν πρέπει να πειστείς. Εκτός αν θες να γίνεις παγοκολώνα. Πες μου τι νόημα έχει αν τον αγαπάς αλήθεια τόσο όσο μας λες δυο ώρες τώρα που έχουμε ταράξει τα ποπ κορν, να κάτσεις εσύ πάνω στην τάβλα, να σφυρίξεις, να σε βρουν, να σε στεγνώσουν, και μετά να πηγαίνεις στην Όπρα και να διηγείσαι ως η μόνη επιζήσασασασασασασα...ενώ ο εκλεκτός σου έχει γίνει ντεκόρ για τα ψάρια στο πάτο ως σταλακτίτης. 

Πες μου εσύ που τις μάγεψες όλες και μπήκαν στο αμάξι σου σε μια βόλτα χωρίς επιστροφή αλήθεια δεν έχουν όλα λόγο που γίνονται; Και η εκδίκηση του Ντεθ Προυφ; Θα δείξει. Εγώ πάντως ανυπομονώ να υποστώ τις συνέπειες.

Ντεζαβού

Στοιβαγμένα τα όνειρα  σου

σε μια πόλη νεκρή, ξεχασμένη

ο αέρας να ρίχνει με μιας

τη χαρά σου πιωμένη

Μια βροχή στα μαλλιά

και στα μάτια δυο κόκκινοι ήλιοι

σε θυμάμαι γελώντας να λές

πως φοβάσαι μη μείνουμε ίδιοι

Η αλήθεια πιο κρύα

στις παλάμες γραμμές μεθυσμένες

για ένα μπλε ουρανό να μιλάς

και ελπίδες χαμένες

Σε θυμάμαι νεκρό

κάθε βράδυ να λες σαγαπώ

τα φιλιά στο κορμί σου σημάδι

με την αγάπη σου παίζουν κρυφτό

Μη τη βλέπεις έτσι όμορφη, γαμάει.

Οταν λέμε εκδίκηση, μη φανταστείς. Θα χλωμιάσεις απλά λίγο και δεν θα μπορείς να κοιμηθείς το βράδυ. Μετά θα ρίξεις κι ένα κλαματάκι μπροστά σε δυο τρεις άνδρες που πέφτουν μαυτά και θα σου φύγουν όλα. Κάθε δράση έχει και μια αντίδραση. Συνέπειες τις λέει κάποιος που ξέρουμε κι οι δυο. Και ήρθε η ώρα σου. Πάω να συνεχίσω τα σπα μου στας εξοχάς και σου ρχομαι. Θα με καταλάβεις από το θόρυβο που θα κάνουν τα τακούνια μου ξέρεις μωρέ...αυτά; που  πάνε σετ με το ξανθό της σλατ;

Photo by Kat