Ούτε Δευτέρα, ούτε Κυριακή. Τρίτη αναίσχυντη και δολοφονική. Η πρώτη αντίδραση στην συνειδητοποίηση πως ήταν η Τρίτη και φαρμακερή έκανε πέτρα τα πόδια και τον ιδρώτα να διεκδικεί εύσημα από την λέξη κρύος. Και να χραπ κάτω το κινητό -όχι ακόμα από θυμό αλλά από λιγοθυμία. Συγκλονισμό. Γιατί αυτό έφταιγε που έφερε τα νέα. Και να χραπ κάτω εσύ. Είχες να φας κατι μέρες γιατί ήθελες να του κάνεις έκπληξη το νέο αδυνατισμένο σου εαυτό.
Ούτε Δευτέρα, ούτε Κυριακή. Μια Τρίτη πεισματάρα και υπερμετρα εγωιστική. "Αντάλλαγμα μέρα παρά μέρα στην αγάπη σου ζητάς όσο κι αν λες πως μαγαπάς. Το μόνο όμως που σε ακούω να φωνάζεις τόσο καιρό είναι πως μόνο το να αγαπιέσαι σε νοιάζει".
Τηλεφωνείς στη κολλητή σου την Πυθία που έχει όλους τους χρησμούς, αλλά που πρέπει να τις τα πεις με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες πρώτα - πες το αλλιώς και η δικαιολογία της κουτσομπόλας που στο τέλος σαν καλή φίλη θα σου πει αυτό που θες να ακούσεις και μετά θα ατο κλείσει ευγενικά γιατί πρέπει να σηκωθεί νωρίς το πρωί να πάει κομμωτήριο.
Μόνη αντιμέτωπη με τον τρόμο. Τον τρόμο και την Πέγκυ Ζήνα που τα πήρε κι αυτή και τραγουδά "Πάψε φταις που κρατουσες τις πληγές μου ανοιχτές, φταις που με άφηνες και γύριζα στο χθες φταις και σταλήθεια δεν μαγαπησες ποτές" . Μόνη στην μοναδική αγάπη. Μόνη και στο ξεριζωμό της. Την έχρισες σπάνια. Κανείς δεν αγάπησε περισσότερο από σένα. Γιατί κανείς δεν είναι πιο εγωιστής από εσένα.Οι φίλοι στις δύσκολες ώρες λυτρώνονται από το χαμό σου. Ειστε επιτέλους ξανά ίσοι.
Ιση κι αντιμέτωπη με την υπερκατανάλωση. Οτιδήποτε καταβροχθίζεται με λαιμαργία -εκτός της ασπιρίνης που σου φαίνεται στυφή- μπαίνουν μαζί με τα συναισθήματα στο μπλέντερ της ψυχής σου.
Κι αρχίζεις να κλαις ...αφού χόρτασες από όλα εκτός από αγάπη.
Plan A: Χύνεις αρκετούς τόνους δάκρυα μέχρι που σε πιάνει πονοκέφαλος και χασμουρητό.
Plan B (1η περίπτωση): Σκέφτεσαι τι όμορφα που θα ήταν να γίνεις αυτόχειρας πάνω σε ένα κλισεδιάρικο ερωτικό γράμμα αλλά μέχρι να φτάσεις στο καρέ της κηδειας σου το αναβάλεις γιατί δεν έχεις περίστροφο
Plan B (1η περίπτωση): Σκέφτεσαι τι όμορφα που θα ήταν να γίνεις αυτόχειρας πάνω σε ένα κλισεδιάρικο ερωτικό γράμμα αλλά μέχρι να φτάσεις στο καρέ της κηδειας σου το αναβάλεις γιατί δεν έχεις περίστροφο
Plan B (2η περίπτωση): Αφήνεις απλά να διαρεύσει ότι θελεις να βάλεις τέλος στη ζωή σου στη Πυθία που θα σου αλλάξει γνώμη με μια βόλτα στο κομμωτήριο.
Plan C: Αποφασίζεις να το παίξεις ανετίλα -υπεράνω πιο σωστά- στέλνοντάς κλισεδιάρικο εμ εμ ες του τύπου "σέβομαι την απόφασή σου αλλά πιο πολύ θα χαρώ να μάθω ότι τελικά κατάλαβες ότι δεν πιάνουν μια οι άλλες μπροστά μου μαλακα" το τελευταίο δεν το στέλνεις παρά το αποθηκεύεις στα πρόχειρα για τη στιγμή που η ψυχολόγος σου σε έχει προειδοποιήσει πως πλησιάζει. Τελικά μέχρι το πρωί που έχει γίνει το κεφάλι κουρκούτι από τα ξύδια, τις αυτοκτονικές πρόβες και τα σβήσε γράψε, και ξέρεις πια πως δεν έχεις μέλλον χωρίς αυτόν, απλά ντύνεσαι βρώμικη και απελπισμένη και πας στη δουλειά. Εκείνη τη μέρα το έχεις πια χάσει. Την Τετάρτη δηλαδή. Που ενώ λες πως δεν έχεις μέλλον πια ντύνεσαι και πας να το συναντήσεις σε ένα γραφείο.
Plan C: Αποφασίζεις να το παίξεις ανετίλα -υπεράνω πιο σωστά- στέλνοντάς κλισεδιάρικο εμ εμ ες του τύπου "σέβομαι την απόφασή σου αλλά πιο πολύ θα χαρώ να μάθω ότι τελικά κατάλαβες ότι δεν πιάνουν μια οι άλλες μπροστά μου μαλακα" το τελευταίο δεν το στέλνεις παρά το αποθηκεύεις στα πρόχειρα για τη στιγμή που η ψυχολόγος σου σε έχει προειδοποιήσει πως πλησιάζει. Τελικά μέχρι το πρωί που έχει γίνει το κεφάλι κουρκούτι από τα ξύδια, τις αυτοκτονικές πρόβες και τα σβήσε γράψε, και ξέρεις πια πως δεν έχεις μέλλον χωρίς αυτόν, απλά ντύνεσαι βρώμικη και απελπισμένη και πας στη δουλειά. Εκείνη τη μέρα το έχεις πια χάσει. Την Τετάρτη δηλαδή. Που ενώ λες πως δεν έχεις μέλλον πια ντύνεσαι και πας να το συναντήσεις σε ένα γραφείο.
Αυτά που ακολουθούν είναι μέρες δίχως μέλλον. Ενα συνεχές παρόν. Που ίσως το γράψεις σε βιβλίο και γίνει μπεστ σέλερ στο μέλλον. Που ίσως θα το λες στα εγγόνια σου ακόμα αναψοκοκκινησμένη. Που το ξέχασες και δεν το θυμάσαι. Ολες οι μοναδικές αγάπες μας περιμένουν την κυρά Ελπίδα να πεθάνει και σαν τα πρεζάκια θα σκότωναν ακόμα και τη μάνα τους για μια δόση . Πρέζα τα σαγαπώ των ανθρώπων.
