A boy

A boy that makes my heart pound when he walks into the room
And runs to kiss me as soon as he sees that I am there
Because he truly missed me

A boy that finds my weirdness attractive
Because he is just as weird
As we play video games and cuddle on the living room floor

A boy that eats ice cream in his underwear
Right before we're supposed to go to sleep
Wanting me to stay up and watch his favorite movie

To crawl into bed
With attempted and failed tickles
Giggling until we fall asleep

To wake up at 3:00 a.m.
Twisted embraces caught in pale sheets
With an arm around my waist

To wake again around 6:00 a.m.
Breath on my neck
Because the sheets have fallen off and I'm the only thing keeping him warm

To sleep in
Because the boy next to me doesn't want to get up
Because he doesn't want to let go

A boy that makes the world seem absolutely amazing
Just because he is in it

I want a boy that can't stop smiling
Because of me

Το βουνό μίλησε....Έφτιαξε τσάι και υπέργαψε την κουμπαριά μας!!

ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ...

Που σαι ρε φιλενάδα;

Προσπαθώ να διασχίσω μία πηχτή θάλασσα, σαν το super mario πηδάω πάνω σε εμπόδια, σφίγγες με τσιμπάνε, περνάω πίστες, πάω όμως πάντα ευθεία, ποτέ προς τα πάνω. Οι ουρανοί δεν είναι για losers χαζορομαντικούς συναισθηματικούς τύπους, είναι για robocops, ανθρώπους φτιαγμένους από ατσάλι, κάτι σαν τη dolce vita ένα πράγμα. Για να "περάσεις καλά" πρέπει να σε έχει πετάξει η μάνα σου στη σταρχιδίνη από τα γενοφάσκια σου, όπως πέταξαν τον Οβελίξ στο μαγικό φίλτρο.
Δε βαριέσαι, θα ζήσουμε κι εμείς, θα πούμε μια μέρα ότι κάτι κάναμε, κάτι λίγο περισσότερο από τον μέσο αστό που κοιμάται από τις 11 γιατί το πρωί ξυπνά στις 6 ή στις 7 και η μαγεία της νύχτας παραμένει άγνωστο κεφάλαιο για αυτόν. Κάτι λίγο περισσότερο από εκείνον που νομίζει πως η γειτονιά του είναι ο κόσμος όλος. Κάτι λίγο περισσότερο από εκείνον που στο άκουσμα της Κάρμεν φωνάζει "το Άζαξ Ούλτρα" και του Κάρμινα Μπουράνα "ο ύμνος του ΠΑΣΟΚ".
Όχι ότι πέσαμε στη βαριά κουλτούρα ή ξημεροβραδιαστήκαμε με τα βιβλία αγκαλιά, αλλά μια μικρή λαχτάρα για ανατροπή, μάθηση, αμφισβήτηση, διερεύνηση, εσωτερικό ψάξιμο την κουβαλάμε στα κύτταρά μας και σιχτιρίζουμε την ώρα και τη στιγμή που το DNA μας όρισε να τριβελίζουμε το μυαλό μας και να σκάμε για το κάθετι. Γιατί αλλιώς θα είχαμε αποφύγει πλείστες όσες συναισθηματικές αναταράξεις από ανοδικά και καθοδικά ρεύματα του νου, που σε κάνουν ώρες ώρες να βλέπεις κοντά εκείνη τη λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ της λογικής και της παράνοιας.
Αν καταφέρουμε και διασώσουμε το λογικό μας και δεν χάσουμε τα βερύκοκα να παραμιλάμε στους δρόμους, τότε πιθανόν και μια μέρα να πούμε πως άξιζε όλη αυτή η ανεμοθύελλα.