Ο Ταραντίνο φταίει για όλα. Είναι ρετροβίαιος και μαρέσει. Και το Ντεθ Προυφ το φαντάστηκα σαν ένα αναρχοαυτόνομο σπασμένο νύχι που του χει ξεφτίσει το μανό. Σαν να χει ζωγραφίσει ο Γουόρχολ ένα φεγγάρι. Γαμώ. Ομως έκανα το λάθος να μην ακούσω το θυμόσοφο αγκλομαθή λαό όταν έλεγε "ντοντ μιξ γοορκ γουιθ πλεζουρ" κι ιδού τα αποτελέσματα. Τώρα κάθεται σαν το φαντασματάκι σε μια γωνία της αχανούς μπλογκόσφαιρας και προσφέρεται στους απανταχού νοσταλγούς του και τους φαν του Θηβαίου που θα βλέπει γάτες και θα αλλάζει δρόμο. Θυμάσαι που χάθηκε το τσιμπηδάκι και βρέθηκε η ασημένια κορδέλα; Που μου είπες χθες πως όποτε γίνεται κάτι εμφανίζομαι σαν να με στέλνει ο θεός; Ναι σε σένα μιλάω. Και σε σένα μιλάω. Το ναυγάγιο του Τιτανικού έγινε για να μάθεις πως όσες φορές κι αν ακούσεις τη λέξη σαγαπω από μια γυναίκα δεν πρέπει να πειστείς. Εκτός αν θες να γίνεις παγοκολώνα. Πες μου τι νόημα έχει αν τον αγαπάς αλήθεια τόσο όσο μας λες δυο ώρες τώρα που έχουμε ταράξει τα ποπ κορν, να κάτσεις εσύ πάνω στην τάβλα, να σφυρίξεις, να σε βρουν, να σε στεγνώσουν, και μετά να πηγαίνεις στην Όπρα και να διηγείσαι ως η μόνη επιζήσασασασασασασα...ενώ ο εκλεκτός σου έχει γίνει ντεκόρ για τα ψάρια στο πάτο ως σταλακτίτης.
Πες μου εσύ που τις μάγεψες όλες και μπήκαν στο αμάξι σου σε μια βόλτα χωρίς επιστροφή αλήθεια δεν έχουν όλα λόγο που γίνονται; Και η εκδίκηση του Ντεθ Προυφ; Θα δείξει. Εγώ πάντως ανυπομονώ να υποστώ τις συνέπειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου