Κάποια πράγματα μας γίνονται ποτέ συνείδηση; "ξέρω σου φέρθηκα άδικα και πρέπει να πληρώσω". "ξέρεις μου φέρθηκες άδικα και θα το βρεις μπροστά σου". συνείδηση εστί όχι απλά να αρκεστείς σε μια ή περισσότερες από τις άνωθι εκφράσεις, που τις παρατηρείς ως φθόγκους στο στόμα ανακατεμμένους με λίγο αίσθημα συγκίνησης θυμού ή πικρίας, αλλά ως αντιδράσεις δράσεων που ξέρεις ή υποθέτεις -είναι μια καλή αρχή- πως ξέρεις από που ξεκίνησαν. από που έρχονται και τι συνέπειες θα φέρουν. Αν είμαι εγώ η ευκολόπιστη δεν φταις εσύ. Αν είσαι εσύ ο ευκολόπιστος δεν φταίω εγώ. το εγώ είναι η βάση φυσικά, γιατί αν δεν ήταν, τότε δεν θα υπήχαν οι δικηγόροι, οι ψυχολόγοι η τέχνη και τα δις των εγωκεντρικών μας μπλογκ που αποτελούν την τέλεια αντίφαση του τι σημαίνει ομαδικό πνεύμα. Αν δεν υπήρχε το εγώ δεν θα χρειαζόταν να τα λέω από δω. Αν είχαμε εκπαιδευτεί να λειτουργούμε με ομαδικό πνεύμα, δεν θα μπαίναμε βολευτικά στο ρόλο του αδικημένου της κοινωνίας ή τέλοσπάντων όποιου άλλου ρόλου μας βολεύει, αλλά στην παλιοκαρέκλα εκείνου που είναι συνυπεύθυνος για τη δημιουργία κάθε ρόλου και την απόδοση κάθε ταμπέλας στο κούτελο κάθε χαρακτήρα της ταινίας. Μόνο στο χόλυγουντ γυρίζονται ταινίες με πολλούς γκεστ σταρ στο ίδιο σενάριο. Στη ζωή ο καθένας μας προτιμά να διεκδικεί την υποψηφιότητα για όσκαρ σολο.είτε παίζει τη μάρθα βούρτση είτε την τσιτσιολίνα. είτε παίζει τον αϊρτον σένα είτε τον κοσκοτά. "πως γίνεται εγώ που έγινα ανθρωποθυσία για να πεθάνει ο ρομαντισμός να ταυτιστώ με σένα που έφαγες από το κουφάρι του μέχρι να γίνει η κοιλιά σου τούμπανο;" "πως μπορείς εσύ που στεγνώνεις τα στρινγκ σου με περηφάνεια απέναντι από το μητροπολιτικό ναό να δεις τον εαυτό σου σε μένα που οι φαρδιές μου κυλώτες στεγνώνουν κρυμμένες πίσω από τα σεμεδάκια και τα χοντρά πουλόβερ;" Δεν είμαι δα και ο Χριστός να τους καταλαβαίνω όλους!
Αυτό το μπλογκ θα μάζευε χιλιάδες οραματιστές του ομαδικού πνεύματος και με μαθηματική ακρίβεια θα τους έστελνε στη μαύρη τρύπα της μπλογκόσφαιρας να επιδείξουν -σόλο- τα ιδιαίτερα χαρίσματά τους σε άλλα παράλληλα σύμπαντα. σας θυμίζει κάτι; εμένα κάτι αγγελίες του τύπου "ζητείται 4ος για πρέφα". "μας λείπουν 1500 ευρώ από το ποσό για να πάμε προσκύνημα στη τήνο", "χρειαζόμαστε άλλον ένα για να γίνουμε 144.000 και να πολεμήσουμε τον αντίχριστο". "δεν είμαστε θειες εμείς". "δεν είμαστε γκόμενες με σημαίες τα ταμπόν". "δεν είμαστε αυτό που φοβόμαστε πως είμαστε τακούς;". ή λοιπόν είμαστε ομάδα ή είμαστε μονάδα και ζήτω το φέισμπουγκ!
Ομαδικό πνεύμα δεν είναι μια ομάδα με μένα αρχηγό. ούτε αίρεση να σας πω την ώρα που θα αυτοκτονήσετε. ούτε σταντ απ κόμεντι στην τελική να σας πω πότε θα χειροκροτήσετε.
Ούτε εγώ πονάω περισσότερο ούτε εσείς πιο λίγο. ούτε εγώ είμαι ευλογημένη ούτε εσείς καταρραμένοι. είμαστε όλοι το ίδιο σε μια βάση χωρίς εγώ κι ένα μπλογκ θα μας χώραγε όλους νομίζω.
στη τελική θα ηταν πιο διασκεδαστικό. όπως θα πρεπε να είναι και η ζωή. καλή συνέχεια σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου